Column 20 –
Een kleine groet
Op een
zonnige zondagmiddag ben ik met de auto onderweg naar mijn moeder. Op een
kruispunt stop ik voor twee mannen. De ene man zit in een rolstoel en geniet
zichtbaar van het zonnetje. Hij heft zijn gezicht op naar de zon en met één
hand houdt hij zijn jas een beetje dicht. De andere man stapt stevig door en zet
flink aan om de stoel op de stoep te krijgen. Ik wacht geduldig en kijk naar
hen. De duwende man kijkt me aan, we wisselen een blik van verstandhouding en
glimlachen allebei.
Wat leuk
denk ik. Een zoon op pad met zijn vader, of een (mantel)zorger op stap met een
dierbare. Het doet me ineens denken aan het moment dat je net een andere auto
hebt gekocht. Ineens zie je ze overal rijden. Of het fenomeen dat zwangere
vrouwen alleen nog maar kinderwagens op de weg zien. Zo werkt het waarschijnlijk
ook bij mantelzorgers en bij mensen die moeite voor een ander doen. Ik zie ze
overal. Op straat, in winkels en in wachtkamers. De herkenning is duidelijk, ze
zetten uit liefde een tandje bij voor het gezamenlijk plezier.
Ik vervolg
mijn weg en mijn gedachten gaan terug naar het oogcontact met de jonge man. In
die onderlinge blik lag een wereld van herkenning, geduld en begrip voor
elkaar. Het maakte mijn dag ineens lichter en ik vroeg me af of we dit niet
vaker kunnen doen.
Gewoon
elkaar herkennen en groeten. Net zoals motorrijders doen. Even een knikje, een
hand in de lucht of het voetje omhoog. Zo werkt het al sinds de oudheid, waar
ridders elkaar een teken gaven vanuit saamhorigheid en verbondenheid. Om te
laten zien dat ze goede intenties hadden en zonder strijdbijl in vriendschap
kwamen. Dat lijkt me wel wat, zelfs in onze snelle samenleving. Zomaar even
onderling contact, zodat we van elkaar weten dat we er zijn. Het is een fijn
gevoel om te merken dat je niet alleen bent. Een kleine groet wordt zo een
groots gebaar. Dus als je me ziet lachen of knipogen naar vreemde mensen, dan
weet je dat ik het zag. En natuurlijk groet ik je terug als je mij ziet.
Like mijn
pagina om te volgen: www.facebook.com/columnmargreet. Delen is prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten