woensdag 20 februari 2019

Leuk is echt iets anders - Column 23


Mijn belevenissen en opvattingen als mantelzorger – Margreet van der Voort



Column 23 - Leuk is echt iets anders



Tijdens twee interviews kreeg ik de vraag om de positieve kant van het mantelzorgen te benoemen. In mijn columns hadden ze lastige zaken gelezen over de dagelijkse realiteit. Maar nu wilden ze de leuke kant hiervan weten. Beide keren viel het gesprek stil. Ik kon hierop niets bedenken, had geen sociaal-wenselijk antwoord paraat en ik bevroor langzaam door deze vraag. Het houdt me al weken bezig en ik zoek nog steeds naar het antwoord.



Want wat heeft het mantelzorgen mij gebracht in de afgelopen 29 jaar? Ben ik gelukkig dankzij mantelzorg of ondanks deze zorg? Mantelzorg is nl. het gevolg van een ziekte of beperking van een dierbare. Dit is niet positief en het geeft me eerder een gevoel van verdriet en machteloosheid. Ook het feit dat het geen keuze was, zet het geluksgevoel onder druk. Het heeft, voor mij, niets extra’s toegevoegd aan mijn band met mijn familie. In ons hechte gezin was het contact altijd al intensief en hebben we oog en hart voor elkaar. Mantelzorg heeft helaas wel de vrijblijvendheid en spontaniteit van het contact onder druk gezet. Toch probeer ik nu alle elementen uit mijn mantelzorgbestaan met een roze bril te onderzoeken op een gevoel van verrijking.



Het heeft mij wel meer kennis gebracht en mijn vasthoudendheid vergroot. Inzet en kennis die nodig zijn om onze belangen goed te kunnen behartigen. Medische kennis over verschillende ziektebeelden om gerichte behandelingen te krijgen. En meer wetenschap over de wegen en (on)mogelijkheden in mantelzorgland waardoor ik sneller doordring tot de juiste professional. Gepokt en gemazeld als ervaringsdeskundige. Als ik hard nadenk heb ik dus wel een aantal competenties verder ontwikkeld. Het stellen van grenzen gaat me beter af. Ik kan goed plannen en organiseren en ben 24/7 alert. Maar of dit bedoeld wordt met leuke positieve zaken?



Wat is er dan wel positief aan het mantelzorgen? Volgens mij is het mooi dat de liefde in een gezin of familie zichtbaar wordt. Dat je samen zoekt naar een nieuwe balans tussen eigen regie en de mogelijkheden van beide kanten. Het mantelzorgen is voor mij geen tijdelijke situatie, het is een onderdeel van mijn bestaan. En misschien is het kunnen accepteren hiervan wel de grootste uitdaging, maar leuk is toch echt iets anders. Haarfijn kan ik uitleggen wat het ons gekost heeft. Ik kan inmiddels een boek schrijven over de effecten van mantelzorg, participeren en het sociaal domein. Over paarse krokodillen, protocollen en de misstanden in de zorg. En wat het vraagt aan energie, doorzettingsvermogen en frustratie.



Maar waarom moet het ineens leuk zijn? Waarom blijven ze vragen naar de positieve kant van het verhaal?  Voelt men zich minder bezwaard als er voor mij ook positieve kanten zijn? Of is het ter geruststelling van hun eigen angst voor een toekomst die ons allemaal gaat overkomen? Ik kom er niet uit en vind nog steeds geen antwoord op de vraag. Want de kern blijft dat mantelzorg ontstaat door de ziekte of beperking van een dierbare. En dat is nooit gezellig of leuk!



Like mijn pagina om te volgen: www.facebook.com/columnmargreet. Delen is prima.