Mijn
belevenissen en opvattingen als mantelzorger – Margreet van der Voort
Column 23
- Leuk is echt iets anders
Tijdens
twee interviews kreeg ik de vraag om de positieve kant van het mantelzorgen te
benoemen. In mijn columns hadden ze lastige zaken gelezen over de dagelijkse
realiteit. Maar nu wilden ze de leuke kant hiervan weten. Beide keren viel het
gesprek stil. Ik kon hierop niets bedenken, had geen sociaal-wenselijk antwoord
paraat en ik bevroor langzaam door deze vraag. Het houdt me al weken bezig en
ik zoek nog steeds naar het antwoord.
Want wat
heeft het mantelzorgen mij gebracht in de afgelopen 29 jaar? Ben ik gelukkig dankzij
mantelzorg of ondanks deze zorg? Mantelzorg is nl. het gevolg van een ziekte of
beperking van een dierbare. Dit is niet positief en het geeft me eerder een gevoel
van verdriet en machteloosheid. Ook het feit dat het geen keuze was, zet het geluksgevoel
onder druk. Het heeft, voor mij, niets extra’s toegevoegd aan mijn band met
mijn familie. In ons hechte gezin was het contact altijd al intensief en hebben
we oog en hart voor elkaar. Mantelzorg heeft helaas wel de vrijblijvendheid en
spontaniteit van het contact onder druk gezet. Toch probeer ik nu alle
elementen uit mijn mantelzorgbestaan met een roze bril te onderzoeken op een gevoel
van verrijking.
Het heeft
mij wel meer kennis gebracht en mijn vasthoudendheid vergroot. Inzet en kennis die
nodig zijn om onze belangen goed te kunnen behartigen. Medische kennis over
verschillende ziektebeelden om gerichte behandelingen te krijgen. En meer
wetenschap over de wegen en (on)mogelijkheden in mantelzorgland waardoor ik sneller
doordring tot de juiste professional. Gepokt en gemazeld als
ervaringsdeskundige. Als ik hard nadenk heb ik dus wel een aantal competenties
verder ontwikkeld. Het stellen van grenzen gaat me beter af. Ik kan goed
plannen en organiseren en ben 24/7 alert. Maar of dit bedoeld wordt met leuke positieve
zaken?
Wat is er
dan wel positief aan het mantelzorgen? Volgens mij is het mooi dat de liefde in
een gezin of familie zichtbaar wordt. Dat je samen zoekt naar een nieuwe balans
tussen eigen regie en de mogelijkheden van beide kanten. Het mantelzorgen is
voor mij geen tijdelijke situatie, het is een onderdeel van mijn bestaan. En
misschien is het kunnen accepteren hiervan wel de grootste uitdaging, maar leuk
is toch echt iets anders. Haarfijn kan ik uitleggen wat het ons gekost heeft. Ik
kan inmiddels een boek schrijven over de effecten van mantelzorg, participeren
en het sociaal domein. Over paarse krokodillen, protocollen en de misstanden in
de zorg. En wat het vraagt aan energie, doorzettingsvermogen en frustratie.
Maar
waarom moet het ineens leuk zijn? Waarom blijven ze vragen naar de positieve
kant van het verhaal? Voelt men zich minder
bezwaard als er voor mij ook positieve kanten zijn? Of is het ter
geruststelling van hun eigen angst voor een toekomst die ons allemaal gaat
overkomen? Ik kom er niet uit en vind nog steeds geen antwoord op de vraag.
Want de kern blijft dat mantelzorg ontstaat door de ziekte of beperking van een
dierbare. En dat is nooit gezellig of leuk!
Like mijn
pagina om te volgen: www.facebook.com/columnmargreet. Delen is prima.