Het kan
geen toeval zijn dat ik in de afgelopen weken een aantal keer over respijtzorg
hoor. Vanuit de overheid, gemeente en zorgverzekeraars wordt een hand gereikt
aan mantelzorgers die er even tussenuit willen/moeten. Wat fijn, dat is echt
iets voor ons. Dit jaar gaan we in de herkansing voor een ontspannen vakantie.
En wat helpt daar beter bij dan weten dat iemand anders even de zorg overneemt.
Dus opgetogen en vol goede moed duik ik in de wereld van de respijtzorg.
Al snel krijg
ik van de verschillende zorgverzekeraars tegenstrijdige informatie. De ene
ondersteunt deze vervanging als je zelf mantelzorg krijgt en de ander alleen
als je de mantelzorg geeft. Om hiervoor in aanmerking te komen moeten 11
stappen in een procedure genomen worden, formulieren ingevuld worden en
uiteraard vergoedingen betaald worden. En kom je voor alles in aanmerking, dan
komt een vrijwilliger minimaal 3 en maximaal 15 dagen als vervanger.
Vrijwilliger?
Hele dagen? Dit wil ik zo helemaal niet. Er hoeft geen vrijwilliger de hele dag
in huis te zitten. Het is mooi dat het bestaat, zeker als de situatie daar om
vraagt.
Maar ik wil
maatwerk, gewoon gerichte inzet voor de dingen die in onze vakantie vast
dreigen te lopen. Hoe moeilijk kan dit zijn? Geen 24-uurs inzet, maar iemand
die de boodschappen haalt. Geen nachtwaker, maar iemand die de houdbaarheid van
de spullen in de koelkast bewaakt. Die een wasje draait of een bakje thee
drinkt. Iemand die gericht is op het welzijn van mijn dierbaren, die opgeroepen
kan worden als het nodig is en die mij een gerust hart geeft als ik weg ben.
Mijn vraag
blijkt lastiger te zijn dan ik vooraf dacht, en bij verder doorvragen word ik
verwezen naar de WMO-afdeling. Ook daar tref ik iemand die vriendelijk
meedenkt, vastzit in (on)mogelijkheden en eindig ik wederom met een
vrijwilliger als oplossing.
Maar ja,
weet je wat zo lastig is met vrijwilligers? Ja, die gaan ook op vakantie. Er
zijn in deze periode veel minder handen beschikbaar dan ik had gehoopt. Dit
gaat niet lukken zo.
Respijt
wordt Re-spijt; opnieuw spijt dat ik me heb laten verleiden om in de krochten
van de voorschriften en procedures te stappen.
Maar ik
laat me niet ontmoedigen en ga zelf de boer op. Via de lokale hulplijn (bedankt
Anne!) heb ik nu betaalbare en betrouwbare inzet kunnen regelen. Gewoon zoals
wij dat willen, op onze momenten, met wat voor ons belangrijk is én met het
hart op de juiste plaats.
Ondertussen
ben ik echt aan vakantie toe......
